Omschrijving
Een Cluedo-achtig spel, waarbij door het combineren van aanwijzingen
de enige echte
spelfiguur moet worden gehaald uit een aantal op elkaar
lijkende figuren.
Duur
2 à 3 uur.
Eisen accommodatie / terrein
Een rustige, afgesloten lokatie zonder doorgaande wegen. Een bos met
een aantal paden is
ideaal.
Groepsverdeling en -grootte; Leeftijd
Alle leeftijden, al hebben de jongste (maar soms ook de oudere!) kinderen
een duidelijke uitleg
van het spel nodig. Groepen van ca. 7 kinderen. De
oudste groepen lopen los.
Regels
Op zich is ‘Op zoek naar...’ geen moeilijk spel, maar de uitleg is nogal
ingewikkeld. Daar
gaat-ie: er loopt een aantal spelfiguren rond, die er allemaal
bijna hetzelfde uitzien. Ze verschillen telkens op één
punt. Zo hebben ze bijvoorbeeld allemaal
een baard, maar eentje heeft een snor. Door vragen te
stellen aan de spelfiguren, kunnen de kinderen aanwijzingen krijgen.
Zo’n aanwijzing luidt dan:
‘De echte spelfiguur heeft een baard’. Hierdoor valt
dus de figuur met de snor af. Door alle aanwijzingen te verzamelen,
kan de identiteit van de
echte spelfiguur vastgesteld worden.
Een eenvoudig voorbeeld: in het bos lopen drie figuren rond. Nummer
1 heeft een baard, een
hoed en een knapzak. Nummer 2 heeft een baard, een
hoed en een rugzak. En nummer 3 heeft een snor, een hoed en een knapzak.
Er zijn ook drie
verschillende aanwijzingen: A. de echte man heeft een
baard (hierdoor valt nummer 3 af)
B. de echte man heeft een knapzak (hierdoor valt nummer 2 af)
C. de echte man heeft een hoed (hierdoor valt niemand af)
Uit aanwijzing A en B volgt dat nummer 1 de echte man is. Hier is ook
te zien dat er altijd een
fake-opdracht is. Dat betekent dus dat het mogelijk is
om met alle aanwijzingen min 1 de oplossing al te vinden.
Bij het begin van het spel krijgen de kinderen een kaartje met een vraag,
en daarop ook het
goede antwoord. Ze stellen die vraag aan de spelfiguren,
en als het antwoord wat ze krijgen het antwoord is wat op hun kaartje
staat, dan heeft die
figuur een goede aanwijzing voor ze. Is het antwoord
anders, dan heeft verder vragen geen zin, want de spelfiguur heeft
dan geen goede aanwijzing
voor de kinderen.
Groepen kunnen aan een nieuwe opdracht komen door te ruilen met andere
groepen. Omdat dit
niet echt goed bleek te werken, is overgegaan op
een systeem waarbij de spelfiguren een nieuwe vraag uitdelen nadat
de groep een goede
aanwijzing heeft gekregen.
Er is ooit geprobeerd het de jongere groepen wat makkelijker te maken
door de volgorde
waarin de spelfiguren moeten worden gevonden voor hen
eenvoudiger te maken: dicht bij elkaar in de buurt, zodat ze over het
geheel minder hoeven te
lopen.
Het spel is dus behoorlijk ingewikkeld. Het is waarschijnlijk wel te
vereenvoudigen. De
manieren om aanwijzingen te krijgen kan beter: de vragen
zijn te ingewikkeld, en ook niet erg logisch. Bijvoorbeeld door de
kinderen een voorwerpje te
geven, dat past op het voorwerpje van een van de
spelfiguren. Als het inderdaad past, is de figuur zo blij dat hij een
aanwijzing geeft. En een
nieuw voorwerpje.
En misschien is het ook handiger om de aanwijzing te geven in de vorm
van een tekening of
een foto. Da’s duidelijker voor de jongsten.
Omdat de oudste groepen vaak al snel klaar zijn, is het misschien leuker
om het voor hen
moeilijker te maken, door andere aanwijzingen te geven (à
la Cluedo), met logische puzzels.